Η ώρα είναι 3 τα ξημερώματα προς πέμπτη. αυτή τη στιγμή το μόνο που δεν με ενδιαφέρει είναι ο τρόπος που γράφω. δεν ήθελα προσωπικά εγώ η πρώτη ανάρτηση του 2010 να είναι αυτή αν και αν θυμάμαι καλά και η πρώτη πρώτη μας ανάρτηση ήταν κάπως πεσιμιστική...η χρονιά μπήκε καλά όσον αφορά τις πρώτες μέρες...μετά τα σκάτωσε. τι στο διάολο πάλι στον θεό έτυχε το φλουρί? το πρόβλημα είναι ότι στη ζωή μας συνεχώς ψάχνουμε για αφορμές ακόμα και όταν η αιτία είναι ολοφάνερη. ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει γύρω μας και είμαστε τόσο ανασφαλείς που δεν μπορούμε όχι μόνο να το δεχτούμε αλλά και να πιστέψουμε έστω ότι υπάρχει. ναι είμαστε τρελοί. είμαστε επιπόλαιοι, ανασφαλείς, εγωιστές, μονοφαγάδες, πολύ αισιόδοξοι αλλά ταυτόχρονα φέρνουμε την καταστροφή σε δευτερόλεπτα και χωρίς λόγο! και όλος αυτός ο πρόλογος για να καταλήξω σε ένα ακόμα βάσανο-αφορμή για ταλαιπωρία : τα αγαπητά σε όλους φροντιστήρια! εδώ ίσως κάποιοι να γελάσουν. σίγουρα πράγματα δηλαδή. αυτός όμως είναι ο λόγος που εγώ έχω ξεσπάσει σε άγρια κλάματα! το παραδέχομαι και ντρέπομαι για τον εαυτό μου. τον άφησα να πέσει στα χέρια τους και να καταλήξει υποχείριο κάποιων που δεν έχουν το δικαίωμα να λέγονται άνθρωποι. σε κάποιους που δεν σέβονται το χώρο στον οποίο βρίσκονται, δεν ξέρουν τι σημαίνει καθηγητής και πάνω απο όλα δεν ξέρουν να εκτιμούν και να αγαπούν τη δουλειά τους. έτσι ταλαιπωρούν τον εαυτό τους αλλά κανείς τους μάλλον δεν είναι τόσο έξυπνος για να το καταλάβει. τα φροντιστήρια είναι θα λέγαμε ένας τρόπος να αισθανθουν και οι ελληνίδες(κ όχι μόνο) μανες λίγη δικαίωση. πλέον άμεσα τουλάχιστον δεν είναι οι μητέρες αυτές που πιέζουν τα παιδιά τους να διαβάσουν οπότε ευθύνη δεν φέρουν.πάρτε το χαμπάρι μάγκες! τα φροντιστήρια έγιναν για τις μανάδες μας!!!!!!!!!!!!!! βρείτε μου μία μάνα σήμερα στην ελλάδα που να μην θέλει το παιδί της να είναι στο καλύτερο φροντιστήριο και να πληρώνει 3.000 ευρώ!?!... αν μου βρείτε έστω μια που να πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις εγώ θα κάνω μία τούμπα στον αέρα...(λέμε τώρα) το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχουν γίνει για εμάς. γιατί αν ήταν όντως για δικό μας καλό δεν θα πληρώναμε τα μαλλιά του κεφαλιού μας! πάντως το σύστημα είναι οργανωμένο με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να ξεφύγεις από πουθενα.δηλαδή δεν είναι ότι δεν προσπαθείς.. απλά κάποια στιγμή και ενώ νομίζεις ότι κάτι έχεις καταφέρει συνειδητοποιείς ότι σε έχουν πετάξει έξω απο το ίδιο σου το παιχνίδι και τώρα σε ζητούν αναπληρωματικό στο δικό τους. αυτό που δεν καταλαβαίνουμε εμείς είναι τι στο καλό είναι αυτός ο αναπληρωματικός. σημαίνει ότι κάποιος έχει αποχωρήσει λίγο απο τη συγκεκριμένη θέση και τον καλύπτεις εσύ..για λίγο...μέχρι να γυρίσει...και όταν επιστρέφει ενώ απο τη μία λες επιτέλους απο την άλλη βρίσκεσαι πάλι εκτός αλλά αυτή τη φορά η προσγείωση είναι πιο ανώμαλη.. δεν είναι για μας τα φροντιστήρια. είναι για αυτούς που νομίζουν ότι νοιάζονται, ότι κάνουν καλό στη νέα γενιά, στο μέλλον του τόπου. ναι αλλά όταν το μέλλον του τόπου το εκπαιδεύει η γενιά που τα έχει κάνει σκατά τι μέλλον θα είναι αυτό?...γιατί αφηνόμαστε σε αυτούς?.. γιατί μας ελέγχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους και ενώ εμείς το ξέρουμε καλά αυτό συνεχίζουμε να στηριζόμαστε πάνω τους?...γιατί βολευτήκαμε. γιατί γίναμε ένας απο αυτούς. γιατί γινόμαστε ίδιοι όλοι. τίποτα δεν μένει. όλα καταστρέφονται. στην καταστροφή φαίνεται όμως τι πραγματικά υπήρχε ή υπάρχει. σε μια καταστροφή ποτέ τίποτα δεν είναι ίδιο. η καταστροφή δεν είναι ομοιόμορφη. something bad for something good.
δεν σου δίνει το όνομα του φροντιστηρίου σου μια θέση στο χώρο εργασίας αλλά ο βαθμός του απολυτηρίου σου... έμειναν ακόμα περίπου 4 μήνες... δεν θα ευχηθώ καλή υπόλοιπη σχολική χρονιά αλλά καλή υπόλοιπη φροντιστηριακή χρονιά..και θα δούμε ποιός θα κερδίσει...
(Happy New Fucking Year Sweathearts)
