14 ΜΑΙΟΥ 2010 EΚΘΕΣΗ

Αυτομόρφωση????????????????

Κάτι πιο κουλό δεν είχαν να βάλουν??

Η νύφη που φορούσε μαύρα

Κάποτε πήγα κι εγώ,

μια τρελή να παντρευτώ,
μια γυναίκα ουρλιαχτό.

Που στο γάμο εμφανίστη,
με μαύρο νυφικό κι ουίσκι,
κόντεψα να τρελαθώ.

Με έκανε να νιώθω,
σαν μπάσταρδο παιδί και νόθο,
μα την αγαπώ τρελά.

Φορούσε πάντα μαύρα,
κι έμοιαζε με μαύρη γάτα,
ήταν ίδια η συμφορά.

Η νύφη που φορούσε μαύρα,
και αγαπούσε τα σκοτάδια,
αλλά μπορούσε να σε βοηθήσει,
μ' ένα φιλί της να σ' αναστήσει.

Έλα πίσω τώρα,
μ' έχει πάρει η κατηφόρα,
και μπροστά μου είν' ο γκρεμός.

Μ' έχει πάρει από κάτω,
σήκωσέ με από τον πάτο,
τώρα όσο είναι καιρός.

Σε μισώ μα και σε θέλω,
το κεφάλι μου φουρνέλο,
που μου καίει το μυαλό.

Θέλω τα φτερά μου πίσω,
θα 'ρθω να σε κυνηγήσω,
δε σταματάω, πριν να σε βρω.

Η νύφη που φορούσε μαύρα,
και αγαπούσε τα σκοτάδια,
αλλά μπορούσε να σε βοηθήσει,
μ' ένα φιλί της να σ' αναστήσει.

Κάποτε πήγα κι εγώ,
μια τρελή να παντρευτώ,
μια γυναίκα ουρλιαχτό.

http://www.youtube.com/watch?v=lI-KldyOlJ0 

Ωρα 21:02. Μόλις παρατήρησα ότι απο το παράθυρο του υπόγειου δωματίου μου φαίνεται ένα αστέρι. Είναι γελοίο αν σκεφτείς ότι δεν θα έπρεπε να φαίνεται ένα αλλά δεκάδες εκατομμύρια.    Αν το κοιτάξεις πολλή ώρα θα σου φανεί πως αρχίζει να κινείται. Εκεί λες πως έκανες λάθος και ότι για άλλη μια φορά παρακολουθείς σαν βλαμμένη ένα ελικόπτερο ή ένα αεροπλάνο.Όχι. Κάθομαι πόση ώρα εδώ και απο τη θέση του αυτό το μοναχικό ουράνιο σώμα δεν έχει κουνηθεί. Μπορεί να είναι εδώ για να μου κάνει παρέα....

Θα φύγω. Απο την Ελλάδα. Ακούω πολλούς να το λένε τελευταία. Αλλά μήπως το εννοούν;; Πάντα η ίδια ιστορία. ''Θα φύγουμε απο δω να γλυτώσουμε τα τομάρια μας. Απο το να μείνουμε άνεργοι καλύτερα σε ένα ξένο μέρος". Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό το μέρος θα είναι καλύτερο. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι δεν τους πιστεύω. Ποτέ μου δεν πίστεψα σε τίποτα απο όσα έλεγαν οι Έλληνες. Δεν ξέρω γιατί αλλά... Αλλά τίποτα! Εγώ θέλω να φύγω. Αυτό ξέρω στα σίγουρα. Σε ένα, δυο ίσως και τρία χρόνια απο τώρα. Θα είμαι αλλού. Δεν ξέρω που. Δεν με νοιάζει. Αρκεί να είμαι μακριά απο εδώ.

Το αστέρι κρύφτηκε.. Έφυγε.. Δεν άντεξε φαίνεται... Που να αντέξει και αυτό το καημένο.. Δεν αντέχω και γω.. Φεύγω.

Κάστρα και Δέος

Η ώρα είναι 2:15 το βράδυ. Εχω πιεί 3 καφέδες απο το πρωί και έχω κοιμηθεί άλλες 3 ώρες το μεσημέρι. Οπότε δεν νυστάζω. Κανονικά έπρεπε να διαβάζω βιολογία. Και όντως διάβασα, αλλά για μένα τίποτα δεν είναι αρκετό.Ειδικά με τα μαθήματα θέλω να διαβάζω συνέχεια. Ακόμα και όταν το μυαλό μου πετάει αλλού. Αυτό βέβαια συμβαίνει πλέον ακόμα πιο συχνά και βρίσκομαι να ψάχνομαι συνεχώς.! Σε 9 μέρες ξεκινάμε...

Σήμερα πήγα μέχρι τη βιβλιοθήκη (άλλο το ότι δεν κατάφερα να διαβάσω καθόλου). Γύρισα σπίτι με τα πόδια. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω μια τέτοια διαδρομή, αλλά κατά κάποιο τρόπο η σημερινή ήταν διαφορετική. Πέρασα το 7ο Λύκειο (για όσους ξέρουν απο κάστρα) και έφτασα στα σκαλοπάτια. Ενιωσα έντονη την ανάγκη να κοιτάξω πίσω μου. Τις περισσότερες φορές αυτό που βλέπω είναι μια απαίσια σαβούρα απο γκρι να απλώνεται στα πόδια μου, είτε έχει ήλιο είτε όχι. Τώρα ήταν διαφορετικά. Πρώτη φορά έβλεπα το μεγαλείο της πόλης μου να απλώνεται με τέτοια απλότητα, ζωντάνια και επιβλητικότητα στα πόδια μου. Ήθελα να φωνάξω να με ακούσουν όλοι... Εκανε τρομερή ζέστη και ήταν σαν να έχω παραισθήσεις. Μαγευτικό τοπίο που δύσκολα περιγράφεται. Συνέχισα το δρόμο μου με την ελπίδα ότι απο πιο ψηλά θα είναι και πιο ωραία. Δεν έπεσα έξω. Ο απαλός αέρας έκανε τις τρίχες μου να σηκωθούν όρθιες. Κατάλαβα τι σημαίνει η λέξη δέος. Ολη η πόλη, όλη η Θεσσαλονίκη, κάθε εκατοστό αυτού του τόπου βρισκόταν στα χέρια μου. Δεν είναι μέρος που εύκολα θα το αφήσεις και θα φύγεις. Ειδικα για κάποιον που έχει δει αυτό που είδα εγώ..
Γύρισα σπίτι και ένιωθα πιο ανάλαφρη. Σαν να έφυγε το βάρος και το άγχος μου μαζί με τα πέταλα της παπαρούνας που τα πήρε το αεράκι. Λες και τα δικά μου να τα πήρε ο αέρας;

Μάλλον θα το ξημερώσω...

Στέλλα.