Για γέλια και για κλάμματα!

Σου έχει τύχει ποτέ να είσαι άρρωστη με νεύρα;; Τι εννοώ...; Λοιπόν, έχει συνάχι π.χ. Και φταρνίζεσαι κάθε λεπτό. Ώσπου τα νεύρα σου δεν αντέχουν άλλο. αντοχή και υπομονή μηδέν. Και σε κάθε 'αψιού!' γυρνάς και βρίζεις. Καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που βγήκες έξω με κοντομάνικο. 'Αψιού!' Και κατεβάζεις τα καντήλια όλων των μητροπόλεων! Γιατί σε μένα;; Εγώ προσέχω. Ηλίθια! Φάε τώρα την αντιβίωση και μείνε με τα φταρνίσματα. 'αψιού!' Που να φταρνιστεί πάνω σου κροκόδειλος, κωλογρίπη.! Και απο φωνή κορμάρα. Σαν το Μπάμπη τον νταλικέρη ακούγομαι! Δεν είναι κατάσταση αυτή. Απόδειξεη ότι κάποπιες φορές ο Θεός σε ξεχνάει. Περιμένω και περίοδο! Τι άλλο θέλει κανείς.!;;! 'Αψιού!' Σείεται όλο το γραφείο. Χαρτομάντηλα παντού. Σαν να βομβαρδίζεται το δωμάτιο με μυξιάρικες χιονόμπαλες. 

....    Τι φάτσα είναι αυτή τρισάθλια;;;; Έλα πάμε σιγά σιγά. Έχεις και μια δουλειά. Πρέπει να εξυπηρετήσεις κόσμο... 'Αψιουυυ!'

η αρρωστη σεηλορ

Μα επιτέλους!

Τον βλέπω να προχωράει με τσάντες στα χέρια, φορτωμένος. Ένας νεαρός, κάπου στα 22. Ψάχνει τις τσέπες του με μανία. "Μα τι θέλει πια να βρει.. κλειδιά; κινητό; πορτοφόλι; Τι;;;;" Τσιγάρο! Η ευχαρίστηση κι η ηρεμία σχηματίζονται στο πρόσωπό του με το που το ακουμπάει στα χείλη του. Κ τώρα η μεγάλη πρόκληση΄ο αναπτήρας. Εχω γουρλώσει τα μάτι κ κοιτάω σαστισμένη. "Μα καλά, θα το συνεχίσει για πολύ ακόμα; δεν βλέπει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει με τόση κίνηση και τα χέρια του γεμάτα;;" Κ όμως, το πάθος τον κυριεύει ολοκληρωτικά κ βρίσκει τον αναπτήρα. Τώρα γελάω εγώ απο ευχαριστηση. Με γεμάτα χέρια δεν μπορεί να ανάψει τσιγάρο.. Στην πρώτη κιόλας προσπάθεια του πέφτουνοι τσάντες στη μέση του δρόμου. Πανικοβάλλεται, τις μαζεύει γρήγορα κ κάθεται στην άκρη του πεζοδρομίου., ανάβει κ ρουφάει τόσο πολύ που νόμιζα ότι τα πνευμόνια του δεν θα αντέξουν...

Δεν αντέχω.. Σκέφτομαι ότι έτσι ίσως κάπνιζε κ ο πατέρας μου όταν ήταν μόνος του. Και τώρα είμαστε εμείς μόνες μας.. Σκέφτομαι ότι έτσι καπνίζουν κ πολλοί φίλοι μου.. 

"Μην μου την μπαίνεις.! Έχω προβλήματα, μελαγχολώ και το τσιγάρο με ευχαριστεί, με απελευθερώνει. Αλλά πού να ξέρεις εσύ!" , μου είχε πει κάποιος κάποτε.. Φυσικά και δεν ξέρω ρε μαλάκα! Γιατί εγώ όποτε έχω μελαγχολίες κ προβλήματα παίρνω ένα φίλο τηλέφωνο. Δεν καταστρέφομαι κ άλλο! Στη ζωή μου έχω καπνίσει 4 φορές. 4 τσιγάρα. Και δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Όχι μόνο δεν με απλευθέρωσαν απο τα προβλήματά μου αλλά μου φόρτωσαν κ άλλα. Κ είχα φίλους που μου είπαν να μην το ξανακάνω. 

Και ένιωσα ότι ήθελαν να με προστατέψουν. 

Το γνωστό "δεν έχω φίλους κ εναποθέτω τις ελπίδες μου στο τσιγάρο" δεν το δέχομαι πια. Προσπάθησε και θα βρεις. Είχες και μάλιστα πολλούς αλλά μαλλον σιγά σιγά τους έδιωξες κ αυτούς. Πραγματικά σε λυπάμαι..