Παραλογισμος

Όμορφα γραμματάκια. Μπερδεμένες λέξεις πάνω σε άδειες σελίδες που γεμίζουν τώρα την καρδιά σου. Έξω πουλιά. Φωνές μεγάλες, μικρές, κόκκινες, κίτρινες, ροζέ. Φωνές που γεμίζουν τον αέρα. Αέρας καθαρός που γεμίζει τα πνευμόνια σου. Πνευμόνια που γεμίζουν τη ζωή. Η ζωή σου που γεμίζει τους άλλους. Όμορφα χρώματα. Κόκκινο της φωτιάς, κίτρινο του μίσους, το δικό μου της αγάπης σου. Χρόνος που φεύγει. Χρόνια που έρχονται. Χρονολογία μηδέν. Πάλι τα πουλιά. Φέραν την άνοιξη.Ήλιος ζεστός και ηλιοτρόπια πλάι σου. Φτερουγίσματα μακριά. Πάνω στα σύρματα οικογένειες. Στο πράσινο χύθηκαν σαν σπόροι σε φρέσκο χώμα. Λόγια γλυκά αποχαιρετούν. Σκουρόχρωμο φως παράξενης ηρεμίας στο πρόσωπο της πόλης. Γκρι της φωτιάς, γκρι της ζήλιας. Το δικό μου άσπρο της αγάπης σου. Θόρυβος. Σκοτωμός. Πόρτες ανοίγουν. Φωνές ξεχύνοναι στους διαδρόμους.Όχι τα πουλιά. Αν και είναι καλή συντροφιά. Τα πουλιά τιτιβίζουν ακόμα στο πράσινο. Πέντε λεπτά ελευθερίας. Γεμίζουν τα κενά. Αυτά που δεν κατάφεραν να γεμίσουν τα γραμματάκια. Απογοήτευση. Μεγάλες λέξεις τώρα. Φωνές βαριές. Αναζητούν τη λύτρωση. Η λύτρωση μέσα στην ανέχεια.

Και σταματημό δεν έχει...