Keep Dreaming To Find The Exit..

Ξαφνιάστηκα που σε είδα να γράφεις εδώ. Η αλήθεια είναι ότι είχες πάάάάρα πολύ καιρό. Και με αυτό έπρεπε να θυμηθείς να κάνεις ξανά την εμφάνισή σου;;; Εσύ όπως πας θα με τρελάνεις τελείως.! Όντως είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις τελικά και όταν βέβαια απο την άλλη εγώ παραπονιόμουν και έκλαιγα ώρες για αυτό το θέμα η απάντηση ήταν 'κωλοχρονιά είναι θα περάσει'. Εμένα γιατί δεν με ακούτε απο την αρχή ακόμα να καταλάβω.! Αν και εξακολουθώ να μην έχω καταλάβει τελείως το νόημα της ανάρτησής σου-και ίσως δεν θα έπρεπε και δημοσίως- δεν μπορώ να πιστέψω ότι φτάσαμε να μιλάμε μέσω του blog μας. Θα μου πεις εγώ φταίω που σου απαντάω, αλλά η αλήθεια είναι, ότι αν δεν πάρεις άμεση απάντηση σε αυτό που λες θα σκάσω. Είχα και γω σκοπό να γράψω εδώ μια από αυτές τις μέρες.Για το τέλος του Λυκειου και συνεπώς και του σχολείου, για το ξεκίνημα μιας άλλης κάπως ζωής, για το πρόγραμμα των αγγλικών που κατάφερα να μπω.... Όλα αυτά. Και ίσως το "keep dreaming to find yourself" στην ουσία να είναι "keep dreaming to find the exit". Γιατί, όπως και να το κάνεις, όταν επιτέλους βρεις το εαυτό σου, τότε βρίσκεις και την διέξοδο που έψαχνες. Είναι αλληλένδετα.. Χάνεις τον εαυτό σου και σου προκύπτουν προβλήματα(παντός είδους). Έχεις προβλήματα, απελπίζεσαι και χάνεις τον εαυτό σου.

So, keep dreaming to find the exit to yourself.

 Your Sweet (not for a long time) Sailor..