Το πρώτο 10ήμερο του Ιουλίου συμπληρώθηκε και με το παραπάνω. Κάποιοι έχουν φύγει ήδη διακοπές (2 φορές!) ενώ άλλοι έχουν χρόνο μπροστά τους ακόμα. Είναι βέβαια και αυτοί που δεν θα πάνε καθόλου και προτιμούν την ηρεμία του σπιτιού απο το να τρέχουν απο δω και απο κει σαν τρελοί. :)
Για εμάς, τους πρώην μαθητές λυκείου και σύντομα φοιτητές, οι διακοπές φαντάζουν όνειρο.! Θέλεις να ξεφύγεις, ψάχνεις να βρεις κάτι που δεν θα σου υπενθυμίζει το διάβασμα που έχεις ρίξει και ας έβγαλες χαμηλό βαθμό πρόσβασης στο τέλος. Απλά, θέλεις να είσαι μακριά απο όλους και απο όλα. Διαλέγεις εσυ παρέα και δεν υπολογίζεις κανέναν άλλον. Και γιατί να το κάνεις άλλωστε;! ;)
Μέσα Ιουλίου, τα μηχανογραφικά συμπληρώνονται μέχρι της 20 και απο εκεί και πέρα τα πράγματα τελειώνουν."Σου ανοίγονται άλλες πόρτες"... Ναι και μετά τις παίρνει ο αέρας και τις τρως στα μούτρα και λες και ευχαριστώ.! Τέλοσπάντων αυτό δεν είναι κάτι που θα ήθελα να σχολιάσω και να αναλύσω τώρα. Τα 'χουμε πει πολλές φορέ έτσι κ αλλιώς.
Διακοπές λοιπόν. Ένα ξέγρενο πανηγύρι ατασταλιών,τρέλας και μπερδέματος που αν το κοιτάξεις πιο προσεχτικά θα δεις ότι μοιάζει με τη γέμιση του κέικ όταν το ανακατεύεις στο μίξερ. :-p
Δεν μου φτάνει όμως αυτό. Θα προτιμούσα η γέμιση του κέικ να ήταν με σοκολάτα. Απλά να είχε κάτι που οι άλλοι να μην το θεωρούν τόσο σημαντικό. "Κέικ με σοκολάτα. Σιγά το πρωτότυπο!". Αλλά μάλλον έχει καταλήξει τόσο συνηθισμένο που κανείς πλέον δεν το προτιμάει. Κρίμα... Και είναι ωραίο λίγο χρώμα στην μπέζ ζύμη...
Ίσως του χρόνου να είμαστε και πάλι εδώ.
No comments:
Post a Comment