Μύριζε μπαρούτι. Τώρα μυρίζει καμμένο. Σε λίγο θα δω κ τα πτώματα... Στον αέρα πλανάται εδώ κ μέρες μια επιδημία καταστροφής. Πώς λέμε ότι έχει πέσει ίωση;! Κάτι τέτοιο. Κ τους βλέπεις έναν έναν κ πέφτουν. Πρέπει κάποιος να ψέκασε με κατσαριδοκτόνο, δεν εξηγείται αλλιώς!
Κ γω ξαναζώ τον εφιάλτη. Ίδιες εικόνες, ίδιες σκέψεις, ίδιες καταστάσεις, κ Θεέ μου, ίδια συναισθήματα. Το μυαλό μου τρέχει σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς κ η καρδιά μου δυσκολεύεται να το ακολουθήσει. Όχι, αυτή τη φορά δεν είμαι σαν ζόμπι. Όλα είναι άκρως δραστήρια πάνω μου. Η φαντασία μου καλπάζει, τα μάτια μου βλέπουν πράγματα που δεν θέλουν να δουν, τα αυτιά μου ακούν γεγονότα αδιανόητα. Και μετά βυθίζομαι. Όσο πιο βαθιά μπορώ. Σαν να βρίσκομαι σε κινούμενη άμμο. Αλλά δεν φωνάζω για βοήθεια, για κάποιο σκοινί. Δεν αναζητώ την ελευθερία, τη λύτρωση.. Δεν ζητώ τίποτα. Αυτό που πραγματικά ζητώ ξέρω ότι είναι δύσκολο να το έχω.
Το μυαλό μου αρνείται να ξαναζήσει τα ίδια. Και η καρδιά μου διαμαρτύρεται. αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει να βγάζει αυτά τα καυτά δάκρυα... Δεν αντέχω άλλο. πάλι πονάω. Το 'χουμε γαμήσει το θέμα. ! Πονάω, μ' ακούς;; Εσύ εκεί πάνω φταις, που έφυγες τόσο νωρίς!! Δεν σε έχω βρίσει ποτέ μου για τον τρόπο ζωής σου. Μόνο σε λυπόμουν. Αλλά τι να την κάνω τη λύπηση τώρα πια..; Φταις! Γιατί τώρα ξέρω πώς είναι όλο αυτό κ το πώς αισθάνεται! Αν ήσουν εδώ θα ήμουν πιο δυνατή και θα μπορούσα να βοηθήσω.
Βέβαια, μετράω ήδη 2 μέρες..Και ξανά. Βγαίνει η τρέλα στην επιφάνεια. Και δεν μ'αφήνει να ησυχάσω. Τότε είναι που γυρνάω σαν ζόμπι.
Χάνομαι στις πολύπλοκες σκέψεις μου και νιωθω ανήμπορη. Θα νόμιζε κανείς πως μόλις βγήκα απο το τρελοκομείο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κ τόσο σώας τας φρένας. Και συνεχίζουν να τρέχουν τα δάκρυα. Και θυμάμαι. Και πονάω. Πάλι. Φαύλος κύκλος. Ξέρω πολύ καλά ότι δεν μπορώ να το αποφύγω όλο αυτό. Τιποτα απο όλα αυτά που συμβαίνουν. Πρέπει να σταθώ και να περιμένω. Υπομονη.. που με σκοτώνει.. και θα δούμε. Δεν θα σταματήσω να ελπίζω στο καλύτερο, όπως πάντα. Να το κυνηγώ και να το προσπαθώ.
Και να ξέρεις, θα σου φωνάζω συνέχεια πως είμαι εδώ για σένα..μπορώ να βοηθήσω..αρκεί να το θέλεις..
Κ γω ξαναζώ τον εφιάλτη. Ίδιες εικόνες, ίδιες σκέψεις, ίδιες καταστάσεις, κ Θεέ μου, ίδια συναισθήματα. Το μυαλό μου τρέχει σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς κ η καρδιά μου δυσκολεύεται να το ακολουθήσει. Όχι, αυτή τη φορά δεν είμαι σαν ζόμπι. Όλα είναι άκρως δραστήρια πάνω μου. Η φαντασία μου καλπάζει, τα μάτια μου βλέπουν πράγματα που δεν θέλουν να δουν, τα αυτιά μου ακούν γεγονότα αδιανόητα. Και μετά βυθίζομαι. Όσο πιο βαθιά μπορώ. Σαν να βρίσκομαι σε κινούμενη άμμο. Αλλά δεν φωνάζω για βοήθεια, για κάποιο σκοινί. Δεν αναζητώ την ελευθερία, τη λύτρωση.. Δεν ζητώ τίποτα. Αυτό που πραγματικά ζητώ ξέρω ότι είναι δύσκολο να το έχω.
Το μυαλό μου αρνείται να ξαναζήσει τα ίδια. Και η καρδιά μου διαμαρτύρεται. αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει να βγάζει αυτά τα καυτά δάκρυα... Δεν αντέχω άλλο. πάλι πονάω. Το 'χουμε γαμήσει το θέμα. ! Πονάω, μ' ακούς;; Εσύ εκεί πάνω φταις, που έφυγες τόσο νωρίς!! Δεν σε έχω βρίσει ποτέ μου για τον τρόπο ζωής σου. Μόνο σε λυπόμουν. Αλλά τι να την κάνω τη λύπηση τώρα πια..; Φταις! Γιατί τώρα ξέρω πώς είναι όλο αυτό κ το πώς αισθάνεται! Αν ήσουν εδώ θα ήμουν πιο δυνατή και θα μπορούσα να βοηθήσω.
Βέβαια, μετράω ήδη 2 μέρες..Και ξανά. Βγαίνει η τρέλα στην επιφάνεια. Και δεν μ'αφήνει να ησυχάσω. Τότε είναι που γυρνάω σαν ζόμπι.
Χάνομαι στις πολύπλοκες σκέψεις μου και νιωθω ανήμπορη. Θα νόμιζε κανείς πως μόλις βγήκα απο το τρελοκομείο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κ τόσο σώας τας φρένας. Και συνεχίζουν να τρέχουν τα δάκρυα. Και θυμάμαι. Και πονάω. Πάλι. Φαύλος κύκλος. Ξέρω πολύ καλά ότι δεν μπορώ να το αποφύγω όλο αυτό. Τιποτα απο όλα αυτά που συμβαίνουν. Πρέπει να σταθώ και να περιμένω. Υπομονη.. που με σκοτώνει.. και θα δούμε. Δεν θα σταματήσω να ελπίζω στο καλύτερο, όπως πάντα. Να το κυνηγώ και να το προσπαθώ.
Και να ξέρεις, θα σου φωνάζω συνέχεια πως είμαι εδώ για σένα..μπορώ να βοηθήσω..αρκεί να το θέλεις..
No comments:
Post a Comment